Gmina nie zwróciła podatnikowi nadpłaty i już nie zwróci! NSA wyjaśnia

close up photo of a wooden gavel
Photo by Sora Shimazaki on Pexels.com

Gmina nie zwróciła podatnikowi nadpłaty i już nie zwróci! NSA wyjaśnia

Przepisy ustawy – Ordynacja podatkowa przewidują prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty oraz wniosku o zwrot nadpłaty (art. 79 § 2 O.p.) oraz prawo do jej zwrotu (art. 80 § 1 O.p.), traktując te prawa odrębnie. Czym innym jest zatem stwierdzenie nadpłaty, czym innym jest wniosek o zwrot nadpłaty czym innym zaś zwrot nadpłaty. Należy podkreślić, że zwrot nadpłaty nie zawsze wymaga jej decyzyjnego określenia, nie zawsze też dla zwrotu nadpłaty konieczny jest wniosek o jej zwrot. Ordynacja podatkowa określa bowiem sytuacje, w których zwrot nadpłaty powinien nastąpić „z urzędu”. Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 6 czerwca 2023 r., sygn. akt III FSK 1450/22.

Z uzasadnienia: w realiach rozpoznawanej sprawy mamy do czynienia z sytuacją, w której nadpłata powinna zostać zwrócona z urzędu, bez konieczności składnia stosowanego wniosku. Niemniej jednak trzeba mieć na uwadze, że ustawodawca stanowiąc w art. 80 § 1 O.p. przedawnienie prawa do zwrotu podatku nie powiązał go ze sposobem jego powstania. Zatem prawo do zwrotu nadpłaty, niezależnie od okoliczności w jakich powstała nadpłata podlega przedawnieniu. Oczywiście strona ma rację twierdząc, że zwrot nadpłaty jest czynnością materialno – techniczną, niemniej jednak należy pamiętać, że owa czynność materialno – techniczna występuje w wykonaniu określonego uprawnienia (prawa) podatnika. Konsekwentnie, wygaśnięcie prawa do zwrotu nadpłaty powoduje odpadnięcie podstawy dokonania czynności materialno – technicznej.

Zgodnie z art. 77 § 1 pkt 3 O.p. nadpłata podlega zwrotowi w terminie 30 dni od dnia wydania decyzji o zmianie, uchyleniu albo stwierdzeniu nieważności decyzji jeżeli w związku z uchyleniem albo stwierdzeniem nieważności decyzji nie wystąpi obowiązek wydania nowej decyzji.

Zgodnie z art. 80 § 1 O.p. prawo do zwrotu nadpłaty podatku wygasa po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin jej zwrotu.

Nadpłata najpierw musi powstać, następnie musi upłynąć termin jej zwrotu, po czym licząc od końca roku, w którym upłynął termin jej zwrotu, rozpoczyna bieg pięcioletni termin, po upływie którego wygasa prawo do zwrotu nadpłaty. Skutkiem upływu tego terminu jest wygaśnięcie prawa podatnika do domagania się zwrotu nadpłaty a także zaliczenia na poczet zaległości oraz bieżących i przyszłych zobowiązań podatkowych.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z 19 marca 2015 r. uchyliło decyzję organu I instancji i umorzyło jako bezprzedmiotowe postępowanie podatkowe w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2009 r.

W świetle powyższego, skoro decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Jeleniej Górze wydana została 19 marca 2015 r. i nie wystąpił obowiązek wydania nowej decyzji to zwrot nadpłaty powinien nastąpić 19 kwietnia 2015 r. Termin do zwrotu nadpłaty rozpoczął się zatem z końcem 2015 r. i wygasł z końcem 2020 r.

Złożony przez Spółkę 13 kwietnia 2021 r. wniosek o stwierdzenie nadpłaty nie mógł więc wywołać oczekiwanych przez stronę skutków w postaci zwrotu nadpłaty, albowiem prawo to wygasło z końcem 2020 r. Zasadnie zatem organ I instancji odmówił wszczęcia postępowania w sprawie, aczkolwiek podał w tym zakresie wadliwe uzasadnienie.

Opracowano na podstawie wyroku NSA w Warszawie z dnia 6 czerwca 2023 r., sygn. akt III FSK 1450/22, opubl. CBOSA.

Co z zaległościami w upadłości i restrukturyzacji? Gminy nie zgłaszają zaległości, bo nie wiedzą o upadłościach i często nie mają dostępu do KRZ!

Co z zaległościami w upadłości i restrukturyzacji? Gminy nie zgłaszają zaległości, bo nie wiedzą o upadłościach i często nie mają dostępu do KRZ!

Upadłości przedsiębiorców i upadłości konsumentów to ostatnio bardzo duży problem dla gmin, miast i związków. W szczególności upadłości konsumentów, które „wyrastają” jak grzyby po deszczu. W zakresie restrukturyzacji natomiast rekordy popularności bije postępowanie dotyczące zatwierdzenia układu, a wszystko za sprawą możliwości zablokowania egzekucji w tym postępowaniu.

Upadłość konsumencka i jej popularność to wynik uproszczonych przepisów Prawa upadłościowego. Podatnik – konsument za 30 zł opłaty sądowej może przestać płacić podatki. A dodatkowo gminy o upadłości dowiadują się dopiero, kiedy mija termin na bezpłatne zgłoszenie wierzytelności do syndyka. Zaległości podatkowe nie zostają zatem zgłoszone do masy i nie biorą udziału w egzekucji uniwersalnej.

Z jakich powodów tak się dzieje? Najczęściej przyczyną jest niekompletny wniosek upadłego konsumenta, który nie wpisuje podatków i opłaty śmieciowej do wniosku o upadłość jako wierzytelności. A jak nie wpisze to syndyk nie powiadomi wierzyciela o upadłości. Wierzyciel dowiaduje się dopiero o niej jak wyśle tytuł wykonawczy do urzędu skarbowego i urząd zrobi nieprzystąpienie do egzekucji.

Zaległości podatkowe, które nie zostaną zgłoszone do masy upadłości nie biorą udziału w postępowaniu upadłościowym i nie będą spłacane przez syndyka. O bieżących zaległościach po upadłości należy niezwłocznie powiadomić syndyka.

Można dokonać zgłoszenia wierzytelności po terminie, jednak należy uiścić zryczałtowaną opłatę sądową, która niejednokrotnie jest wyższa niż zgłaszane zaległości podatkowego. Na jakie przepisy można się powołać, aby usprawiedliwić niedochodzenie tych zaległości podatkowych przed RIO?

Do tego wszystkiego pojawia się kolejny problem pracowników organów podatkowych, a mianowicie konieczność posiadania konta w Krajowym Rejestrze Zadłużonych, bo to w ten sposób dokonuje się zgłoszenia. Oprócz zaległych podatków i ewentualnych czynszów nikt w urzędzie nie ma styczności z tematyką i się nią nie interesuje. Pracownicy księgowości podatkowej i windykacji zdani są tylko na samych siebie. Problem jest bardzo widoczny w przypadku mniejszych gmin, gdzie jeden pracownik zajmuje się wszystkim. Służy prawne często nie służą w tym zakresie pomocą, bo jest to dla nich również temat nowy i zbytnio skomplikowany.

Czy w przypadku, gdy gmina, miasto, związek gmin, które nie dokonały zgłoszenia wierzytelności w postępowaniu upadłościowym – do tych zobowiązań podatkowych ma zastosowanie Ordynacja podatkowa w zakresie wydłużenia biegu terminu przedawnienia? Czy brak zgłoszenia wierzytelności w postępowaniu upadłościowym jest działaniem na szkodę gminy i RIO czy NIK może potraktować to jako przestępstwo z Kk?

Wszystko co gmina i związek musi wiedzieć o upadłości i restrukturyzacji i zrobić w tych postępowaniach. Niezbędne wyjaśnienia, wzory i konsultacje problemów już 28.05.2024 r. na II edycji szkolenia PODATNIK w UPADŁOŚCI i RESTRUKTURYZACJI, a EGZEKUCJA i ROZLICZANIE ZALEGŁOŚCI.

Organ podatkowy nie weryfikuje przedawnienia zaległości podatkowej przy wydawaniu zaświadczenia podatkowego! NSA zdecydował

close up photo of a wooden gavel
Photo by Sora Shimazaki on Pexels.com

Organ podatkowy nie weryfikuje przedawnienia zaległości podatkowej przy wydawaniu zaświadczenia podatkowego! NSA zdecydował

Organ podatkowy odmówił wydania zaświadczenia wyrażającego zgodę na wykreślenie hipoteki przymusowej obejmującej zaległości podatkowej wpisanej w księdze wieczystej.

W uzasadnieniu postanowienia organ odwoławczy wskazał, że charakter prawny zaświadczenia oraz stan faktyczny sprawy nie pozwala na wydanie zaświadczenia o żądanej treści. Ewidencje organu podatkowego pierwszej instancji potwierdzają, że zobowiązania podatkowe, których dotyczy wpis hipoteki przymusowej, istnieją i są wymagalne, tj. nie uległy przedawnieniu. (..) postępowanie o wydanie zaświadczenia ma uproszczony charakter i nie obejmuje analizy przedawnienia zobowiązania podatkowego. W jego granicach nie bada się zatem skutków wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 października 2013 r. o sygn. SK 40/12.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie jest dopuszczalne badanie skutków ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego dla przedawnienia zobowiązania podatkowego (zabezpieczonego hipoteką przymusową) w ramach czynności zmierzających do wydania (bądź odmowy wydania) zaświadczenia. Nie można przyjąć, żeby w zakresie uproszczonego postępowania wyjaśniającego, zmierzającego do wydania w stosunkowo krótkim terminie (najpóźniej siedmiu dni) zaświadczenia, możliwe było dokonywanie analizy przypadków tzw. oczywistej niekonstytucyjności. Brak jest podstaw, aby organ podatkowy w ramach uproszczonego postępowania wyjaśniającego oceniał sytuację prawną podmiotu wnioskującego o wydanie zaświadczenia, w kontekście konsekwencji ww. orzeczenia TK odnośnie do przepisu prawa o tożsamym bądź zbliżonym brzmieniu, co przepis uznany za niekonstytucyjny. Nie mieści się to w granicach postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w art. 306b § 2 o.p. Kwestia ta może być natomiast podniesiona w innym postępowaniu, np. postępowaniu w przedmiocie umorzenia zaległości podatkowej. Na gruncie instytucji umorzenia zobowiązań podatkowych, uregulowanej w art. 67a § 1 pkt 3 o.p., w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego prezentowany jest bowiem pogląd, że organ podatkowy procedujący w przedmiocie przyznania ulgi w postaci umorzenia zaległości podatkowych zobowiązany jest do ustalenia, czy zaległość podatkowa jest zaległością istniejącą (zob. np. wyroki NSA: z 18 stycznia 2011 r., I FSK 55/10; z 5 stycznia 2022 r., I GSK 868/21).

Wyrok NSA z dnia 22 marca 2024 r., sygn. akt III FSK 315/23.

Koszty upomnienia się przedawniły 25.03.2024?

Koszty upomnienia się przedawniły 25.03.2024?

Przepis art. 62 § 1a Ordynacji podatkowej, a nowy przepis art. 15 § 3c ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Który z tych przepisów ma pierwszeństwo zastosowania i kiedy?

Zgodnie z art. 62 § 1a Ordynacji podatkowej, jeżeli na podatniku ciążą koszty doręczonego upomnienia, dokonaną wpłatę zalicza się w pierwszej kolejności na poczet tych kosztów. Od 25.03.2024 zgodnie ze znowelizowanym art. 15 § 3c ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji obowiązek zapłaty kosztów upomnienia przedawnia się wraz z wygaśnięciem należności pieniężnej objętej tym upomnieniem. Jeżeli w upomnieniu ujęto więcej niż jedną należność pieniężną, koszty upomnienia przedawniają się wraz z wygaśnięciem należności pieniężnej o najpóźniejszym terminie płatności.

W związku ze zmianami zasad przedawniania kosztów upomnienia wierzyciele musieli dokonać na dzień 25.03.2024 re-inwentaryzacji wszystkich kosztów upomnienia w celu dokonania ponownej oceny ich przedawnienia. Dotychczasowy termin przedawnienia stał się bowiem terminem bezprzedmiotowym. Protokół z weryfikacji 25.03.2024 będzie stanowił podstawę do sporządzenia odpowiednich dokumentów przypisowo – odpisowych w zakresie przedawnionych kosztów upomnienia.

Czy zapłata samej zaległości podatkowej spowoduje zatem przedawnienie kosztów upomnienia na podstawie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji? Czy  od 25.03.2024 nie można potrącić kosztów doręczonego upomnienia w pierwszej kolejności na podstawie art. 62 § 1a Ordynacji podatkowej?

RIO sprawdza upomnienia i tytuły wykonawcze! Na jaw wychodzą też przedawnione zaległości

RIO sprawdza upomnienia i tytuły wykonawcze! Na jaw wychodzą też przedawnione zaległości

Mamy najnowsze wystąpienie pokontrolne Regionalnej Izby Obrachunkowej! RIO stwierdza przypadki niewystawiania/niesystematycznego wystawiania upomnień i tytułów wykonawczych podatnikom posiadającym zaległości podatkowe oraz dłużnikom posiadającym zaległości z tytułu opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Podejmować konsekwentne czynności zmierzające do wszczęcia postępowania egzekucyjnego w stosunku do osób posiadających zaległości podatkowe i dłużników opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, w związku z przepisami art. 6 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2023 r. poz. 2505 z późn. zm.). Po bezskutecznym upływie wyznaczonego w upomnieniu terminu płatności, wystawiać tytuły wykonawcze, mając na uwadze przepisy art. 6 § 1 i art. 26 § 1 tej ustawy oraz przepisy art. 6q § 1 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2023 r. poz. 1469 z późn. zm.).

Wyjaśnić, czy zaległości z tytułu opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi z lat 2015–2018, dłużników wskazanych w protokole kontroli, uległy przedawnieniu, mając na uwadze przepisy art. 70 § 1, § 4 i art. 59 § 1 pkt 9 Ordynacji podatkowej, w związku z art. 24 ust. 2 ustawy o rachunkowości.

Opracowano na podstawie wystąpienia pokontrolnego RIO Lublin z dnia 20 lutego 2024 r., znak RIO.II.600.32.2023.